Waarom wandelt mijn oudere hond niet meer voor me, maar achter me?

Het gedrag van een hond kan om verschillende redenen veranderen naarmate hij ouder wordt. Ook zie je vaak fysieke verschillen met toen je hond jong was. Dit is niet anders dan met ouder wordende mensen het geval is. Een klant vroeg mij laatst waarom haar hond tegenwoordig tijdens de boswandelingen achter haar loopt en niet meer vóór haar. Hier zijn enkele mogelijke redenen waarom een oudere hond meer achter je zou kunnen gaan lopen tijdens wandelingen:

 

Misschien zijn er gezondheidsproblemen. Oudere honden kunnen kampen met verschillende gezondheidsproblemen zoals bijvoorbeeld artrose, verminderd gezichtsvermogen of gehoorverlies, die hun vermogen om voorop te lopen kunnen beïnvloeden.

 

Vermoeidheid kan ook een rol spelen. Oudere honden raken vaak sneller vermoeid en hebben wellicht niet meer de energie om voorop te lopen of naast je te joggen zoals ze vroeger deden.

 

Gebrek aan zelfvertrouwen omdat de hersenfunctie achteruitgaat. Sommige oudere honden worden minder zelfverzekerd, vooral als ze tekenen van dementie vertonen. Hierdoor kunnen ze liever dicht bij hun eigenaar blijven voor comfort en veiligheid.

 

Een hond kan veranderende prioriteiten hebben. Het kan zijn dat een oudere hond simpelweg andere prioriteiten heeft dan een jongere hond. Miisschien geeft hij de voorkeur aan snuffelen boven rennen, of aan het gezelschap van zijn eigenaar boven het verkennen van de omgeving.

 

Veranderd temperament. Sommige honden worden rustiger en minder ondernemend als ze ouder worden, wat kan leiden tot een gedragsverandering tijdens wandelingen.

 

Wandelt jouw oudere hond ook minder snel en blijft hij een beetje achter? Accepteer het gewoon en moedig je hond niet aan om sneller te lopen. Wandel zelf ook wat langzamer en las af en toe een pauze in. Je hond komt echt wel met je mee, laat hem zijn eigen tempo maar bepalen.

 

Als je merkt dat het gedrag van je hond (jong of oud!!) opvallend verandert, is het raadzaam om een dierenarts te raadplegen voor een grondig onderzoek. Dit kan helpen om eventuele onderliggende gezondheidsproblemen uit te sluiten of te behandelen. Artrose bijvoorbeeld is gewoon heel pijnlijk. Gun je hond dan een pijnstiller!

Wachten op de vaccinaties of je pup alvast socialiseren?

Puppy-eigenaren vinden het weleens lastig: moet ik wachten op de vaccinaties of mag mijn pup al socialiseren? Mijn advies? Socialiseren! Waarom? Je leest het hier:

Het socialiseren van een puppy is een cruciaal onderdeel van zijn opvoeding en ontwikkeling. Socialisatie houdt in dat de puppy wordt blootgesteld aan verschillende mensen, dieren, omgevingen en situaties, om te zorgen dat hij zich ontwikkelt tot een goed aangepast, zelfverzekerd en sociaal volwassen dier. De periode tussen ongeveer 3 en 14 weken is vaak het meest kritisch voor socialisatie. Tijdens deze periode zijn puppy's het meest ontvankelijk voor nieuwe ervaringen, wat betekent dat positieve of negatieve ervaringen tijdens deze tijd een grote impact kunnen hebben op hun latere gedrag.

Waarom het belangrijker kan zijn om niet te wachten tot de puppy volledig is gevaccineerd:

 

Kritieke socialisatieperiode: Zoals eerder vermeld, is de leeftijd tussen 3 en 14 weken een kritische periode voor socialisatie. Wachten tot een puppy volledig is gevaccineerd (wat meestal rond de leeftijd van 16 weken of later is) betekent dat deze cruciale periode grotendeels gemist wordt.

 

Gedragsproblemen voorkomen: Onvoldoende socialisatie kan leiden tot angst, agressie en andere gedragsproblemen die veel moeilijker op te lossen zijn op volwassen leeftijd.

 

Balans tussen gezondheid en gedrag: Hoewel vaccinaties belangrijk zijn voor de gezondheid van een puppy, is gedragsontwikkeling net zo belangrijk voor zijn welzijn. Angstige of agressieve honden kunnen een risico vormen voor zichzelf en voor anderen. Bovendien hebben jij en je hond daar de rest van zijn leven last van.

 

Gecontroleerde omgevingen: Er zijn manieren om je puppy veilig te socialiseren voordat hij volledig is gevaccineerd. Je kunt bijvoorbeeld kiezen voor gecontroleerde omgevingen waar je weet dat alle aanwezige honden gezond en goed gevaccineerd zijn. Gelukkig zijn in Nederland heel veel honden netjes gevaccineerd.

 

Wat kan wel een risico zijn? Je pup kan wel de darmparasiet Giardia oplopen. De Giardia-parasiet bevindt zich in de darmen van een besmette hond en komt met de ontlasting mee naar buiten. Hierdoor kunnen andere honden ook besmet raken, vooral honden met verminderde weerstand. Pups zijn hier ook gevoelig voor. Helaas kunnen honden op elke leeftijd Giardia krijgen, dus ook een pup van 5 maanden kan Giardia oplopen. Tegen een parasiet kun je je puppy niet laten vaccineren, dus ook daarom hoef je niet te wachten met het blootstellen van je pup aan andere honden en een omgeving waar honden zich ontlasten. Gelukkig is Giardia te behandelen.

 

Geleidelijke blootstelling: Begin met simpele, rustige situaties en werk geleidelijk naar meer complexe omgevingen met meer afleiding en prikkels. Dit helpt het risico op ziekte te minimaliseren terwijl de puppy toch waardevolle levenservaring opdoet.

 

Menselijke interactie: Naast de interactie met andere honden is menselijke interactie ook belangrijk. Puppy's kunnen ook veel leren van de mensen om hen heen, voordat ze volledig zijn gevaccineerd. Let wel: niet alle mensen hoeven begroet te worden, andere mensen moeten vooral heel gewoon zijn voor een pup.

 

Voorzichtigheid is altijd geboden, maar het is belangrijk om een evenwicht te vinden tussen gezondheidsrisico's en de noodzaak van goede socialisatie. Tijdens mijn puppylessen bouwen we deze voorzichtigheid in, maar gaan we zeker op tijd socialiseren.

Hoe werkt de neus van een hond?

Dat honden goed kunnen ruiken weten we wel, maar hoe werkt die neus van honden nou precies? We zullen de neus eerst even 'ontleden':

 

Neusgaten: Honden hebben twee neusgaten, elk met zijn eigen reeks van geurreceptoren. De neusgaten kunnen onafhankelijk van elkaar bewegen (in stereo snuffelen dus!), wat honden helpt om de richting van een geur te lokaliseren. De vochtige, sponzige buitenkant van de neus helpt om geuren op te pikken. Dit is de neusspiegel. We noemen het in de volksmond vaak de 'dop'.

 

Neusspiegel: Dit is het natte, buitenste deel van de neus. Het vocht helpt om geurmoleculen op te vangen. Neusdoppen zijn er in het zwart, bruin, leverkleurig, roze, gespikkeld en in de kleur van de eigen vacht.

 

Neusholtes: De binnenkant van de neus is bekleed met een slijmvlies en heeft complexe plooien die het oppervlak vergroten, waardoor er meer ruimte is voor geurreceptoren.

 

Geurreceptoren: Honden hebben veel meer geurreceptoren dan mensen; sommige rassen hebben er tot 300 miljoen, vergeleken met ongeveer 5 miljoen bij mensen. Geurreceptoren sturen signalen door naar de hersenen, waardoor ze betekenis krijgen.

 

Vomeronasaal orgaan (het orgaan van Jacobson): Dit is een speciaal orgaan dat helpt bij het detecteren van feromonen, die belangrijke sociale informatie kunnen bieden. Dit orgaan bevindt zich achter de bovenhoektanden in het gehemelte. je hond kan geuren dus ook een soort van proeven.

 

Feromonen: We kennen allemaal hormonen; ze worden in ons lichaam uitgescheiden en hebben een invloed op ons lichaam en ons gedrag. Feromonen zijn eigenlijk zoals hormonen. Het verschil is dat feromonen buiten het lichaam worden afgescheiden en opgepikt door individuen van dezelfde soort. Dankzij de feromonen kunnen insecten, motten, vlinders en zoogdieren met elkaar communiceren. Insecten dragen informatie aan elkaar over via deze chemische verbindingen. De feromonen regelen voor een groot stuk het gedrag van insecten, hun samenwerking of hun ontwikkelingsproces. Een mooi voorbeeld is een honingbijenvolk. Ze hebben een enorm uitgebreid communicatiesysteem op basis van feromonen dat zorgt voor de samenwerking en balans in het nest.

Bron: Biogroei.nl

En dan nu de werking van de neus:

Inademing: Honden hebben het vermogen om in stereo te ruiken. Ze kunnen dus met elk neusgat een andere geur opsnuiven! Wanneer een hond ademhaalt, wordt de lucht door de neusgaten geleid en stroomt deze langs de geurreceptoren.
 
Geurdetectie: De geurreceptoren vangen de geurmoleculen op en sturen signalen naar het brein.
 
Analyse: De geurinformatie wordt doorgestuurd naar het brein, waar het wordt verwerkt en geïnterpreteerd. De geur kan informatie bevatten over voedsel, andere dieren, mensen, en nog veel meer.
 
Reactie: Afhankelijk van de geur kan de hond verschillende gedragingen vertonen, zoals het volgen van een spoor, agitatie (opwinding/onrust), lust, ontspanning, etc.
 
Het vermogen van een hond om geuren te detecteren is zo geavanceerd dat ze zelfs ziektes kunnen opsporen of subtiele veranderingen in de emoties van een mens kunnen waarnemen. Het is echt een fascinerend en complex zintuig! Daarbij hebben honden het snuffelen ontzettend nodig. Het hoort bij honden, zoals ademhalen bij ons hoort. Laat ze dus lekker snuffelen!
 
In mijn filmpje hoor je een groepje honden snuffelen naar voertjes, die ik daar gestrooid heb. Je hoort ze alle geuren opsnuiven en tussendoor ook de lucht uitblazen via de neus. Dit is om de neuswegen weer vrij te maken van stof en eventueel zand en van geuren die er op dat moment niet toe doen. Zo kan er weer gericht gesnuffeld worden naar de geur van de voertjes.

Wil je de werking van de neus in beeld zien? Bekijk dan dit reuze interessante filmpje van Ted-Ed: 

 

 

De hondenpoot

De HONDENPOOT is zowel interessant als dat elk onderdeel gewoon functioneel is. Hier zijn enkele kenmerken en functies van de hondenpoot:

Kussentjes: De onderkant van de poot bestaat uit kussentjes. Deze fungeren als schokdempers en beschermen de botten en gewrichten van de hond. Ze helpen ook om de hond grip te geven op verschillende oppervlakken.

Zweetklieren: Honden hebben zweetklieren in hun voetzolen. Dit is een van de weinige plekken waar honden zweten, en het helpt hen af te koelen en extra grip te bieden.

Nagels: Net als mensen hebben honden nagels. Ze gebruiken ze om te graven, maar als ze niet natuurlijk afslijten of niet regelmatig worden getrimd, kunnen ze te lang worden en problemen veroorzaken. Door te lange nagels verandert de stand van het voetje en dat werkt door op de stand van de poot en weer door op de rug. In principe zou je een blad papier onder de nagels moeten kunnen schuiven, als de hond staat.

Hubertus- (of wolfsklauw): Sommige hondenrassen hebben aan de achterpoten een extra teen, bekend als de 'Hubertusklauw'. Die zit iets hoger op hun onderbeen. Bij sommige honden worden deze verwijderd, terwijl ze bij anderen aanwezig blijven. Hubertusklauwen zijn niet altijd functioneel, maar ze kunnen nuttig zijn voor bepaalde activiteiten zoals klimmen. Vermoedelijk helpen ze ook voor kuddebewakers (zoals bijv. de Kangal, Tatra, Kuvasz en de Pyrenese Berghond) die de kudde fysiek moeten beschermen tegen bijv. wolven.

Haar tussen de kussentjes: Veel honden hebben haar dat groeit tussen hun kussentjes. Dit kan bescherming bieden tegen kou en ruw terrein, maar in bepaalde omstandigheden kan het ook klitten of ijsbolletjes veroorzaken. Daarom is het bij een teveel aan haar tussen de kussentjes zaak om het wat weg te knippen.

Aanpassingsvermogen: De vorm en structuur van de hondenpoot kunnen variëren afhankelijk van het ras en het natuurlijke gebruik. Bijvoorbeeld, honden die zijn gefokt voor sneeuwomstandigheden zoals de Siberische Husky, hebben bredere poten die functioneren als sneeuwschoenen.

Temperatuurbestendigheid: De poten van honden zijn verbazingwekkend bestand tegen zowel warmte als kou, maar dat betekent niet dat ze immuun zijn voor brandwonden van heet asfalt of bevriezing bij extreme kou.

Het is belangrijk om regelmatig de poten van een hond te controleren op tekenen van verwonding of irritatie, vooral na wandelingen in ruw terrein of bij extreme temperaturen.

Het trimmen van de nagels en het schoonhouden van de ruimtes tussen de kussentjes is ook essentieel voor de gezondheid en het comfort van de hond.

Oh bah, mijn hond eet poep!

Waarom eten honden poep? 

Je ziet of hoort weleens dat honden graag poep eten. Of misschien eet jouw eigen hond weleens een keuteltje hier of daar of... als hij de kans krijgt, werkt hij het halve hondenveld naar binnen. De ene hond houdt het op de keutels van klein of groot wild en kattenpoep, andere honden doen zich tegoed aan poep van andere honden. En mensenpoep is blijkbaar voor bijna iedere hond een lekkernij. Gatsie!

Wij kunnen ons er niets bij voorstellen, we vinden dit erg vies. We hebben er zelfs een chique woord voor: coprofagie. Maar waarom eten honden eigenlijk poep? We weten het niet precies, maar onderzoek geeft een aantal mogelijkheden:

Evolutionaire redenen: De vroege honden, nakomelingen van een inmiddels uitgestorven, tammer wordende wolvensoort, waren afval-eters en menselijke uitwerpselen werden als een belangrijke, eiwitrijke voedselbron gebruikt. Deze bevinding wordt ondersteund door recente studies uit verschillende regio's, waaronder Ethiopië, Zimbabwe en de Filippijnen, die aantoonden dat vrij rondlopende honden vaak menselijke uitwerpselen eten. De mogelijke rol van menselijke uitwerpselen in de evolutie van honden roept nog veel vragen op. Er is verder onderzoek nodig om deze te beantwoorden, maar het zou dus kunnen zijn dat honden poep eten, omdat dat gewoon in het (natuurlijke) dagelijkse menu hoort. Uit meerdere onderzoeken komt naar voren, dat het heel normaal is/was, dat honden poep eten. Zowel van andere dieren, als van mensen. 

 

Honger: De meest voorkomende redenen dat een hond (eigen) ontlasting eet, zijn honger en vraatzucht. Honden die op dieet zijn en trek hebben zullen alles wat ze kunnen vinden opeten. Daarom eten ze niet alleen de poep van andere dieren en mensen, maar eventueel ook van zichzelf en van soortgenoten. Ook gecastreerde honden hebben vaak meer honger en kunnen poep gaan eten, na hun castratie. (Ook bij teven heet het oorspronkelijk castratie, maar we noemen het vaak sterilisatie.)

 

Smaak: Voor veel honden is de smaak van uitwerpselen gewoon aantrekkelijk, vooral als de ontlasting resten van voedsel bevat. Je ziet ook vaak dat honden wel voorkeur hebben en niet élke willekeurige drol naar binnen werken.

 

Moederlijke instincten: Teefjes likken de ontlasting van hun pups om hun nest schoon te houden en om hun pups te stimuleren om zich te ontlasten. Pups kunnen dit gedrag ook nadoen en het kan een gewoonte worden.

 

Verveling of angst: Honden die veel alleen zijn, zich vervelen of angstig zijn, kunnen soms uitwerpselen eten als een vorm van afleiding of als een copingmechanisme (de manier van omgaan met problemen en/of stress).

 

Aandacht zoeken: Als een hond merkt dat hij aandacht (ook negatieve) krijgt wanneer hij poep eet, kan hij doorgaan met het gedrag om die reactie van zijn eigenaar te blijven krijgen.

 

Gedrag aangeleerd van andere honden: Als een hond ziet dat een andere hond poep eet, kan hij dit gedrag kopiëren.

 

Voedingsstoffen: Soms kan het eten van uitwerpselen wijzen op een tekort aan bepaalde voedingsstoffen of enzymen in het dieet van de hond. Dat zal bij de meeste huishonden in Nederland en de rest van de moderne Westerse wereld echter niet snel het geval zijn, omdat het hondenvoer aan bepaalde voorwaarden moet voldoen.

 

Medische problemen: Sommige gezondheidsproblemen, zoals enzymdeficiënties, pancreasproblemen of parasieten, kunnen ervoor zorgen dat honden ontlasting eten.

 

Als een hond regelmatig poep eet, is het belangrijk om met een dierenarts te praten om medische problemen uit te sluiten. Daarnaast kunnen aanpassingen in het dieet, gedragstraining, het schoonhouden van de leefomgeving en op plekken wandelen waar minder poep ligt helpen om het gedrag te verminderen.

Waarom rollen honden op de grond? Let op: er kan een medische oorzaak zijn!

Honden rollen vaak op de grond om verschillende redenen, afhankelijk van de situatie en hun individuele gedrag. 

Mogelijke redenen waarom honden dit gedrag vertonen zijn:

Geurinformatie verzamelen: Honden hebben een zeer goed ontwikkeld reukvermogen. Door op geurende plekken, zoals gras, bladeren of zelfs poep te rollen, kunnen ze geurinformatie verzamelen. Deze geuren kunnen hen vertellen over andere dieren, territoriummarkeringen en zelfs mogelijke voedselbronnen.
 
Maskeren van eigen geur: In sommige gevallen kunnen honden ook rollen om hun eigen geur te maskeren. Dit gedrag kan teruggaan tot hun voorouders, die mogelijk geuren van jagers of roofdieren wilden verbergen, om beter te kunnen jagen of onopgemerkt te blijven.
 
Spel en sociaal gedrag: Honden rollen soms tijdens spelmomenten, vooral met andere honden of zelfs met mensen. Dit kan een vorm van communicatie zijn, zoals aangeven dat ze willen stoeien of spelen.
 
Markeren van geur: Het rollen in geuren kan ook dienen als een manier voor honden om die geur aan zichzelf over te brengen. Dit gedrag kan een manier zijn om informatie over hun omgeving door te geven aan andere honden of dieren.
 
Instinctief gedrag: Sommige experts suggereren dat het rollen van honden mogelijk teruggaat tot instinctief gedrag dat geassocieerd wordt met het wrijven van geuren op hun vacht om zichzelf te camoufleren of om zich aan te passen aan verschillende omgevingen.
 
Jeuk of comfort: Maar let op! Honden kunnen ook rollen om jeukende plekken te bereiken waar ze met hun poten niet goed bij kunnen. Soms kan het wrijven tegen de grond of gras hen verlichting bieden. Dit gedrag kan ook een vorm van comfort zijn, vergelijkbaar met hoe mensen zich kunnen uitrekken of krabben om ongemak te verlichten. In mijn uitlaatservice zijn er meerdere honden die veelvuldig op de grond rollen en dan niet tijdens bijvoorbeeld spelmomenten. Toevallig (of juist niet?) zijn dit vooral de honden waarvan bekend is, dat zij allergieën hebben. Dit kan te maken hebben met een voedingsallergie, maar ook met een omgevingsallergie.
 
Het rollen van honden op de grond heeft niet altijd een duidelijke en eenduidige reden. Het gedrag kan variëren van hond tot hond en kan afhangen van hun individuele persoonlijkheid, omgevingsfactoren en eerdere ervaringen.

 

Als je merkt dat je hond dit gedrag plotseling vaak vertoont en dit niet normaal voor hen is, kan het verstandig zijn om een dierenarts te raadplegen om eventuele gezondheidsproblemen uit te sluiten. Ook bij honden die dit al langere tijd doen en je kunt het niet linken aan situaties die met geur of spel te maken hebben, dan is verder onderzoek erg belangrijk voor het welzijn van je hond.

Op de foto's zie je de honden uit mijn uitlaatservice, die veelvuldig rollen tijdens de wandelingen en waarvan bekend is, dat zij een allergie hebben.