Bekentenis

Als je een pup in huis haalt, is dat eigenlijk een heel traumatische gebeurtenis voor je pup. Je haalt hem (of haar) weg bij alles wat hij kent, alles wat veilig is. Je haalt hem weg bij zijn moeder, broertjes en zusjes en de mensen waar hij de eerste 8 weken woonde. Natuurlijk ben jij, als nieuwe eigenaar, lief en zorgzaam, maar het is nu eenmaal een feit dat je een getraumatiseerde pup hebt de eerste dagen. Het is dan ook nogal wreed om hem de eerste dagen/weken direct veel alleen te laten én hem 's nachts meteen helemaal alleen in de bench laten slapen is ook wel erg cru. Wie een beetje gevoel in zich heeft, zal hier dan ook over nadenken en dat lieve, kleine pupje niet direct 'aan z'n lot overlaten'.

De meeste mensen laten hun pup vanaf de eerste nacht meteen in de bench slapen, om de pup z.s.m. te laten wennen aan de nieuwe slaapplek. Veel mensen slapen die eerste nachten op een matras in de woonkamer, naast de bench of slapen op de bank. Dat is voor een pup al best heel fijn. Je mag natuurlijk ook de bench in de nacht bij je bed zetten. Dan is je pup lekker dichtbij jou en je slaapt zelf gewoon fijn in je eigen bed.
Zelf doe ik het nog anders, alleen vertel ik dit maar zelden aan mijn puppyklanten, omdat ik wéét hoe er meestal gereageerd wordt. ;)

Maar hier is dan mijn BEKENTENIS: onze pups slapen de eerste paar weken... bij ons in bed. Ja, je leest het goed: bij ons IN BED. En nee, wij hebben verder nooit honden in bed en ik heb graag een schoon en fris bed. Pups slapen in het nest allemaal tegen elkaar aan en over elkaar heen. Ze hebben elkaars lichaamswarmte nodig, ze slapen juist goed als ze elkaar voelen, als ze elkaars über-lieve slaap-kreun-geluidjes horen, als ze elkaars hartslagje horen. Honden zijn sociale slapers en slapen dus het beste als ze samen met anderen kunnen slapen.

Wanneer onze pups uit het nest komen, bij ons komen wonen en dus meteen alleen in de bench moeten slapen, hebben ze het daar best moeilijk mee. Er zijn gelukkig veel pups die zich snel aanpassen, maar ook veel pups waarbij het aardig wat tijd en moeite kost voor ze zich okay voelen met helemaal alleen slapen. Natuurlijk kun je een warmtezak in de bench leggen en een zachte grote knuffel. Alle beetjes helpen. Er bestaan zelfs 'Snuggle Puppies', dat zijn knuffels waar een warmtezakje in zit én het heeft een hartslagje.

Toch maak ik het graag nóg fijner voor onze nieuwe pup en tegelijkertijd óók voor onszelf, want zowel de pup als wij slapen die eerste nachten als roosjes in ons grote bed. We leggen voor de zekerheid tussen ons in een opgevouwen waterdichte matrasbeschermer onderop, met daar bovenop lekkere zachte (fleece-)dekentjes. Na het laatste avondplasje buiten gaan we naar boven en leggen ons nieuwe puppenkind op het speciale plekje in ons bed. Om de beurt maken we ons klaar voor bed (dat kun je ook voor die tijd doen natuurlijk), terwijl de ander ervoor zorgt dat de pup op het bed blijft. Natuurlijk wordt er eerst even een beetje gesnuffeld en over het bed gelopen, maar al vlot zeggen we dat de pup op de dekentjes moet gaan liggen en zodra mijn man en ik beiden aan een kant van de pup liggen, duurt het niet lang of we zijn alle drie in diepe slaap.

Het is nog nooit voorgekomen dat we 's nachts uit bed moesten en er is nog nooit in bed geplast! Sterker nog: we maken meteen normale nachten en hoeven 's morgens ook niet naar beneden te sprinten om een ongelukje te voorkomen. Eén van ons schiet wat kleding aan, neemt de pup op de arm mee naar beneden en laat de pup plassen en poepen en we beginnen aan de dag.

Zo doen wij dat de eerste twee weken. In die weken heb je overdag de tijd en gelegenheid om je pup rustig aan de bench te laten wennen. Zodra overdag het slapen in de bench goed gaat, is het geen enkel probleem om je pup dan daarna 's nachts ook in de bench te laten slapen. Inmiddels heb je al een fijne band opgebouwd met je pup, mist hij zijn vorige huis en familie niet meer, kent hij de 'ins en outs' van zijn nieuwe woonplek, is hij gewend aan de geurtjes, stemmen, gewoontes en regels bij zijn nieuwe familie, heeft hij geleerd om op jou te kunnen vertrouwen en is slapen overdag in de bench iets heel gewoons geworden. Bij ons is het dan ook nog niet voorgekomen, dat de overgang van slapen bij ons in bed naar de nacht doorbrengen in de bench beneden een probleem opleverde. Wat een fijne start voor een pup én voor ons, want gebroken nachten kennen wij dan ook niet.

Even praktisch:

• Nee, je bed gaat niet helemaal naar hond ruiken, want je pup slaapt op zijn eigen dekentjes.
• Ja, de dekentjes ruiken na een paar nachten sterk naar puppy, maar verschonen kan wanneer je maar wilt.
• Nee, we laten de pup niet boven gezellig rondlopen en de boel verkennen, want we willen niet dat onze honden later de trap oplopen om bij ons te kunnen komen. Dat is niet goed voor hun gestel. We laten ze dus niet wennen aan het boven zijn.
• Nee, onze honden slapen daarna nooit meer bij ons op bed. Dat is alleen weggelegd voor de eerste paar weken.
• Ja, om te voorkomen dat onze pups toch op onderzoek willen gaan, hebben we de eerste weken een traphekje voor de trap.

Voor al die mensen die het vies lijkt, een pup in bed: weet je eigenlijk wel hoe fijn het voelt, zo'n warm lijfje naast je, die lieve slaap-kreun-geluidjes in je oren en die zachte lik over je neus in de ochtend? En je hebt in no-time een goede band opgebouwd met je puppenkind! 

Tip voor mensen die alleen slapen, maar toch hun pup in bed willen: zet één kant af met bijvoorbeeld een droogrek o.i.d. Met Lumi sliep ik de eerste 5 nachten helemaal alleen, omdat mijn man voor zijn werk naar het buitenland was. Lumi en ik sliepen heerlijk samen! Op de foto zie je hoe het er op onze eerste ochtend samen uitzag. Na ruim twee weken sliep ze voor het eerst beneden in de bench. Ze piepte één keer kort en viel daarna in slaap tot de volgende ochtend.

Nog een tip: heb je een piepklein pupje van een klein ras en ben je bang dat je erop gaat liggen ‘s nachts? Je kunt ook meer een nestje met randen maken of een doos gebruiken met aan jouw kant een lager gemaakte rand. Zo houd je het veilig voor de heel kleine exemplaartjes.

Hoe weet ik of mijn hond gelukkig is

De meeste mensen hebben een hond, omdat ze dat zelf heel graag willen en ze zijn dan ook dól op hun hond. Ik twijfel er niet aan, dat (bijna) iedere hondeneigenaar heel erg van zijn hond houdt. Toch geeft dat houden-van geen garantie op het geluksgevoel van je hond. Daarvoor moet je eigenlijk wat meer van honden weten en begrijpen. Ik licht er wat puntjes uit en geef je een lijst van 'gelukkig-makers'.

EIGEN INTERPRETATIE

Hoe denken we over het algemeen onze hond gelukkig te maken? Door lekker eten te geven, door je hond uit te laten, door hem te aaien en door samen te spelen. Nu zijn dit absoluut geen ongewone zaken, maar onze eigen interpretatie hiervan sluit misschien niet altijd aan bij je hond. Als ik bijvoorbeeld kijk naar de meeste filmpjes over honden, die op social media gedeeld worden, is er bijna geen filmpje te vinden waarbij honden op de juiste wijze beoordeeld en/of behandeld worden. Begrijp me goed, mij moet je ook geen filmpje laten maken over het ontwerpen van een fiets. Ondanks dat ik wekelijks op een fiets rijd, weet ik niet hoe je een fiets bouwt. Maar zelfs over andere dieren, laten we apen als voorbeeld nemen, weet ik niets. Ik ben niet op de hoogte van (de betekenis van) hun gedragingen, van hun mimiek, van hoe ze behoren te bewegen zonder discomfort, etc. Als ik apen achter elkaar aan zie 'vangen' in de dierentuin, zal ik het gedrag hoogstwaarschijnlijk verkeerd interpreteren, omdat ik ze vergelijk met mensen of misschien met honden, omdat ik daar dan toevallig wat meer van weet. 

 

Het is dus niet heel raar dat mensen filmpjes maken van hun hond die echt mega-schuldig kijkt, wanneer hij de prullenbak op de kop heeft gezet tijdens de afwezigheid van zijn eigenaar. Het bijschrift is altijd, dat de hond zich schuldig voelt en dat hij dondersgoed weet wat hij verkeerd heeft gedaan. Dit is niet waar, dat maken wij ervan. Die zogenaamde schuldige blik is een blik vol stresssignalen. De baas doet raar, waarschijnlijk met een (boze of geschrokken) houding en stem die hij al eens eerder gehoord heeft en de hond weet niet wat hij moet doen, behalve laten zien dat hij geen conflict wil en stress heeft. Onze eigen interpretatie is, dat hij zich schuldig voelt en die interpretatie klopt niet. Nu is dit maar één voorbeeld, er zijn er natuurlijk veel meer. Ook over meer basale dingen, zoals voeding, wandelingen, aandacht en spelen bestaan onwaarheden en misinterpretaties. Of dat je er gewoon nooit bij stil hebt gestaan, wat iets doet of betekent. 

 

DE GELUKKIGE ETER

Het eerste van die basale dingen die ik noemde was eten. Stel je voor dat mijn moeder mij altijd taart, patat en chocolade had geven, om mij gelukkig te maken. Natuurlijk zou ik heel blij zijn geweest met de lekkernijen! Veel lekkerder dan aardappelen met groente of bijv. macaroni. Voor dat eerste geluksgevoel zouden die lekkernijen echt uit de kunst zijn, maar op de lange duur was ik er vast niet gelukkig van gebleven. Een voedingsstoffentekort en waarschijnlijk een ongezond gewicht maken uiteindelijk niet gelukkig. Wat heeft dit nu met honden te maken? Veel honden krijgen niet de voeding die zij nodig hebben. Of je nu kiest voor een goedkopere voeding uit de supermarkt of juist een hele dure voeding uit de dierenspeciaalzaak, rauw vlees, blikvoer of brokken en daarnaast nog allerlei overheerlijke snacks, dat wat jij kiest voor je hond hoeft niet persé goed voor hem te zijn. Je hond heeft voeding nodig die past bij zijn leeftijd, grootte, (gezond) gewicht, bij zijn activiteiten/leefstijl en eventuele gevoeligheden voor bepaalde voedingsstoffen. Wanneer je niet voldoet aan zijn persoonlijke behoeften, zal je hond niet echt lekker in zijn vel zitten. En wist je dat zeker de helft van alle honden te zwaar is?

 

WANDEL JIJ PASSEND?

Dan het uitlaten. Dat is sowieso nodig, zodat je hond zijn behoefte kan doen. Realiseer je je dat honden dus alleen naar 'de wc' kunnen, als jij daar de gelegenheid voor geeft? Pups moeten er de eerste weken wel 2x per (wakker) uurtje uit, volwassen honden kunnen over het algemeen toe met gemiddeld 4 wandelingen. Of dit ook echt fijn is voor honden, valt te bediscussiëren. Maar wandelingen gaan niet alleen over plassen en poepen. Wandelingen gaan ook over de mogelijkheid tot snuffelen, (indien gewenst) socializen, ontdekken, in beweging zijn, etc. Zijn jouw wandelingen passend bij jouw hond? Maak je voldoende wandelingen? Zijn de wandelingen lang genoeg? Of maak je er misschien teveel of is de lange wandeling te lang? Naar welke plek ga je? Kan jouw hond daar op zijn gemak snuffelen, zijn behoefte doen, socializen als hij dat kan en wil of juist andere honden vermijden als hij dat lastig vindt? In het bos waar ik veel kom, wandelt iemand met een hondje dat luid en angstig blaffend door het bos gaat, wanneer ze een andere hond ziet. Gezien de verschillende tijdstippen dat ik daar kom, schat ik in, dat dit hondje er minimaal tweemaal daags loopt. Al blaffend. "Heerlijk toch, tweemaal daags los naar het bos! Wat een luxe!" .... Misschien zou dit hondje toch gelukkiger worden van andersoortige wandelingen? Wat past bij jouw hond?

 

AAI JE VOOR HEM OF VOOR JOU?

Aaien... De meeste honden houden best van aandacht en ook dat je hem aanhaalt, maar wist je dat honden het ook vaak helemaal niet zo prettig vinden? Weet jij op welk plekje hij heel graag gekroeld wordt? Zie jij aan je hond wanneer hij graag geaaid wordt en wanneer het genoeg voor hem is? Ga je weleens aaien of door met aaien, omdat je er zelf zo'n behoefte aan hebt? Til je je kleine hondje regelmatig even op? Of omhels je je schat even stevig als je daartoe de behoefte voelt? Neem jij altijd het initiatief om te aaien of komt je hond bij jou om aaitjes vragen? Wordt jouw hond ook weleens aangehaald door onbekenden? Kun jij dan zien aan je hond of hij dat echt fijn vindt, het niet fijn vindt of het toelaat omdat dat zo hoort? Ik kan me van vroeger herinneren dat ik op verjaardagen al mijn tantes en ooms (6 van moeders kant en 8 van vaders kant, plús de aangetrouwde ooms en tantes) langs moest voor een handje en zoenen. Ik deed het omdat het moest. Ik liet het toe omdat het zo hoorde. Ik glimlachte erbij en was beleefd. Beantwoordde al die zelfde vragen elke keer netjes. Natuurlijk waren al mijn ooms en tantes hartstikke lief, aardig en echt geïnteresseerd, maar ik werd doodongelukkig van die eerste 15 minuten met of op bezoek! Ik weet nog dat ik eerst een poos verstopt op de trap bleef zitten, voor ik de woonkamer in durfde te gaan waar al het bezoek zat. Voor het geluk van jouw hond is het belangrijk dat je weet wat hij wel en niet prettig vindt in het contact met jou, je gezin en alle mensen die hij tegenkomt. Respecteer de gevoelens, voorkeuren en wensen van je hond! Daar maak je hem echt gelukkig mee!

 

GESCHIKT SPEL

Spelen met je hond is bijna altijd leuk, maar spel moet wel aan voorwaarden en spelregels voldoen. Spel moet vrijblijvend zijn en niet opgedrongen worden. Spel moet niet té fanatiek zijn. Het moet ook niet frustrerend zijn. Spel moet gelijkwaardig zijn en het moet van twee kanten komen. Het type spel moet passen bij jouw hond en moet geen blessures opleveren. 

Ook het spelen tussen honden onderling moet passend zijn. Samen spelen is best intiem, dat doe je maar niet zo met de eerste de beste die je tegenkomt. Ook bij spel tussen honden geldt dat het vrijblijvend moet zijn en niet opgedrongen. Het moet gelijkwaardig zijn en er moeten (soms minuscuul korte) pauzes zijn. Het moet niet frustreren en niet te fanatiek gaan. Het type spel moet bij beide honden passen en het moet niet zo wild gaan, dat iemand zich zeer doet of het teveel of eng vindt. Spelen is geen must en heel veel 'spel' wat we zien tussen honden, is geen echt spel. Je hond wordt gelukkiger, wanneer hij zelf mag kiezen wanneer, hoe en met wie hij mag spelen en dat jij regelt dat het ook daadwerkelijk zo gaat.

 

GELUKKIG-MAKERS

Dit waren de dingen waar de meeste mensen over nadenken, als ze denken aan de verzorging en het gelukkig maken van hun hond. Er zijn er echter veel meer! Ik zet ze hieronder. Aan hoeveel van onderstaande gelukkig-makers voldoe jij? En weet je dat zeker?

 

1. Mijn hond heeft een eigen, veilige plek waar hij heen kan gaan als hij spanning voelt of rust nodig heeft.
2. Iedereen in huis laat de hond met rust, wanneer hij op zijn eigen, veilige plekje ligt.
3. Mijn hond heeft een eigen bed/mand/plek, waar hij lekker kan slapen.
4. Mijn huis is een veilige plek voor mijn hond, hij kan niet iets gevaarlijks pakken/eten.
5. We hebben een dagelijkse routine met de hond en hij komt goed aan zijn trekken.
6. Ons gezin zit op één lijn qua opvoeding van en omgang met de hond.
7. Mijn hond heeft de keuze of hij wel of geen interactie wil met alle gezinsleden.
8. Kinderen benaderen de hond nooit, wanneer hij ergens ligt of zit.
9. Jonge kinderen komen nooit bij mijn hond in de buurt, zonder dat ik of een ander gezinslid (boven de 12 jr.) dit begeleidt.
10. Mijn hond maakt voldoende wandelingen op een dag.
11. Tijdens de wandelingen krijgt hij de gelegenheid om te snuffelen.
12. Mijn hond wordt niet te vaak en te lang alleen thuis gelaten.
13. Ik ga met mijn hond naar de dierenarts, als hij zich niet in orde voelt.
14. Mijn hond wordt behandeld tegen parasieten, als hij daar last van heeft.
15. Mijn hond heeft een gezond gewicht.
16. De voeding van mijn hond past bij zijn leeftijd, gewicht, energielevel en eventuele gevoeligheden.
17. Als mijn hond sociaal is en het leuk vindt, mag hij met gelijkgestemde honden spelen.
18. Als mijn hond andere honden spannend vindt, zorg ik ervoor dat hij niet in lastige situaties komt.
19. Mijn hond heeft veilig speelgoed wat bij hem past.
20. Mijn hond krijgt speelgoed op lekker op te kauwen.
21. Mijn hond wordt niet opgevoed met correcties zoals schreeuwen, slaan, duwen, knijpen en een correctieband.
22. Wanneer mijn hond iets nieuws leert, dan doe ik dat zonder dwang en met beloningen.
23. In de auto heeft mijn hond een veilige plek.
24. Als mijn hond moeite heeft met onbekende mensen/onbekend bezoek, dan pas ik management toe waar mijn hond blij en gerust van wordt.
25. Als mijn hond lelijk doet tegen één van mijn gezinsleden, zoek ik meteen hulp om te achterhalen of waar het misgaat in het contact tussen mijn hond en dat gezinslid of dat mijn hond misschien een medisch probleem heeft.
26. Ik ken de stresssignalen die honden kunnen geven en help mijn hond, als ik het zie.
27. Als er nood aan de man is, heb ik een plek waar ik mijn hond (tijdelijk) naartoe kan brengen.

Hopelijk geeft mijn verhaal en deze opsomming stof tot nadenken over het gelukkig maken van jouw hond. Heb je er vragen over? Wil je meer inzichten? Wil je weten hoe je jouw hond gelukkiger kan maken? Ik help je graag!

 

Bron: Naast mijn eigen kennis, ervaring en inzichten, heb ik gebruik gemaakt van de lijst in het boek van Zazie Todd, Wag, the science of making your dog happy.

Achter het gedrag van je hond zit meestal een emotie

Honden heb je in allerlei soorten en maten. Het zijn in den beginne zoogdieren, net als wij mensen.

Een zoogdier onderscheidt zich van andere dieren op een aantal eigenschappen. Deze tien kenmerken zijn:

- Ze hebben een skelet. Het zijn dus gewervelde dieren

- Ze een schedel waarvan alleen de onderkaak kan bewegen om te eten

- Ze hebben dezelfde drie gehoorbotjes (de hamer, het aambeeld en de stijgbeugel)

- Ze worden levend geboren uit de buik van de moeder (m.u.v. het vogelbekdier en de mierenegel)

- Ze zogen na de geboorte bij hun moeder voor melk

- Ze hebben longen waarmee ze adem halen

- Ze hebben allemaal haar (of het is zichtbaar dat er ooit haar groeide)

- Ze zijn warmbloedig

- Ze zijn hartstikke intelligent door hun goed ontwikkelde hersenen

- Ze hebben zweetklieren waarmee ze vocht (zweet) kunnen verliezen

Dit is (meestal) algemeen bekend, maar een hond (zoogdier) heeft nóg iets gemeen met de mens (ook een zoogdier), namelijk dat ze emoties hebben. Daar wordt vaak niet diep genoeg over nagedacht. Een hond kan blij, boos, verdrietig en bang zijn. Een hond kan willen spelen, (willen) zorgen, lust voelen en nieuwsgierig zijn. Het verschilt niet zoveel van ons, mensen.

Het omgaan met honden kun je vergelijken met het omgaan met (jonge) kinderen. Een bang kind ga je niet negeren, een luid kind doe je geen anti-schreeuw-band om en een enthousiast kind geef je geen tik over de neus. Toch? Doe dat soort dingen daarom ook niet bij een hond.

Doe niet aan symptoombestrijding (wat je meestal niets of alleen maar iets vervelends oplevert), maar bedenk waaróm je hond iets doet of juist niet doet. Hij heeft daar een geldige reden voor en bijna altijd zit daar een emotie achter. Als je je hond beter snapt, kun je beter met hem omgaan en hem helpen.